Мөнхөл

ГАЦУУРЫН ТӨГӨЛ 1: НАМРЫН СҮЛД МОД Өнөөгийн донтсон хөгжлөөс алслагдан тасарч, өнгөрсөн зуунд орхигдсон Нарст хөндийд 21 дүгээр зууны 17 дугаар оны намрын эхэн сарын наран мандав. Зутруу аж төрөх айлуудын хэдэн бор гэрийг алсаас ажихад тараагаад цацсан атгахан шагай шиг үзэгдэнэ. Захын навтгар гэрээс “түүдэг” Тогмид сүх барин гарч ирэхүйд, аавынх нь балт сүх турьхан биед нь томдоод, Тогмид сүх барьсан гэхээсээ илүү сүхэнд Тогмидыг бэхэлсэн аятай харагдана. Өглөөний урьгүй нар тусах гэрийн зүүнтэй цомцойн суугаад бяцхан алгаа амьсгалаараа бүлээцүүлж буй дүү Жигмэдэд өврөөсөө хуруун чинээ ааруул гаргаж өгөөд толгойг нь илж, дэргэдээс нь чаргаа аваад хойш чиглэн алхав. Энэ сэрүүн хөндийд анхны цас яагаа ч үгүй эрт унаж, бүхэлдээ цасан хөнжилд хучигджээ. Тогмидын бага ахуйд Нарст хөндий ус, мод жигдрэн халиурч намартаа самар, жимсээр бялхаж байж дээ. Алсаас дүнхийн цэнхэртэх Суварга хайрханы наахантаа сүндэрлэх уул өөд аавыгаа даган явж шуудай дүүртэл самар түүгээд буцахдаа гацуурын төгөлд ...